Sure, Mekke döneminde indirilmiştir. İniş sırasına göre de 26. suredir. Adını, ilk ayette geçen “Şems” (Güneş) kelimesinden alır. Sure, 15 ayettir.
Rahmânir-Râhîm (Merhamet eden Merhametli) Allah’ın Adıyla
1. Güneş’e
ve onun aydınlığına andolsun ki,
2. Onu
izlediği zaman Ay’a andolsun ki,
3. Onu
(Güneş’i) tecelli ettirdiği zaman gündüze andolsun
ki,
4. Onu
(Güneş’i) kuşattığı zaman geceye andolsun ki,
5. Semaya
(gökyüzüne) ve onu inşa edene andolsun ki,
6. Yere
(yeryüzüne) ve onu düzenleyene andolsun ki,
7. Nefse
(cana) ve onu tesviye edene (düzenleyene, biçimlendirene,
son şeklini verene) andolsun ki,
8. Artık
ona fücurunu (ahlaki değerleri çiğnemeyi) da takvasını (Allah'a karşı
gelmekten sakınmayı) da ilham etti.
9. Onu (nefsini)
arındıran elbette ki felaha ermiştir.
10. Onu
(nefsini) kirleten de elbette ki kaybetmiştir.
11. Semud
halkı, tuğyanı (azgınlığı) nedeniyle (vahyi) yalanladı.
12. Onların
eşkiyası ayaklanmıştı.
13. Bunun
üzerine Resulullah (Allah’ın elçisi) onlara, “Allah’ın devesine ve onun su içme
hakkına (ilişmeyin)!” demişti.
14. Böylece
onu (Salih’i) yalanladılar, ardından da onu (deveyi) vahşice
katlettiler. Bunun üzerine Rableri (efendileri), günahları nedeniyle onların
üzerini örttü ve orayı dümdüz etti.
15. Ve
(O) akıbetinden korkmaz!
